chavez venezuella belgeselini izlerken, birden hayallere kapildim... turkiye nin chavezi olabilme hayali... dusundum, o kadar hizli dusunuyordum ki yeni yeni fikirler, yenilikler, binlerce sahne beynimde varoldu... sonra orumcek adam oldum; aglar atip suclululari durdurum... acik denizlerde yunus oldum daha sonra... alabildigince mavilik ve tertemiz derin sular, yuzdum durmadan, sicradim, daldim, eglendim...
sizmisim...
ruyamda guzel gunler gordum hep, neseli cocuklar, guzel insanlar...
sabah oldu kalktim...
ne mi kazandim?
hayal kurmak guzeldir, ertesi gune umutlu baslamak, daha duyarli davranmak yan etkileridir, guzele bakmak, gormek, yasamak...
her hayalimizin gerceklesmesi gerekmiyor elbette, olmazda zaten ama hayaller kurarak baslamaz mi her sey, umutlar hayallerle dogmaz mi?
ertesi gun yere atmadiginiz bir cop, icmediginiz bir sigara, kotu laf etmediginiz bir kisi kazanc olur... bunlarin hepsi bir onceki gunun hayallerinin etkisidir...
hayal kurdukca mutlu olur insan, hayallerde yasamak degil de hayaller ile mutluluga bir kapi aralamak...
