o kadar yakındık ki yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.
bir gün birbirimizden haber alamasak küplere binerdik.
birbirimize en yakındık herşeyimizi bilirdik.
günde en az 5 saat birlikte vakit geçirirdik.
şimdi ise ne görüyorum ne haber alıyorum senden nasıl böyle birden bire koptuk birbirimizden anlamıyorum. bizi soğutan şey neydi ? bu kadar kolay biticek bir dostluk muydu bu ?
sende aynı şeyleri mi hissediyorsun benim gibi ? sen yokken kendimi daha mutlu hissetmeye başladım ben önceden 1 gün sensiz durmak istemezken şimdi hiç aklıma gelmediğin oluyor. ama ben buna sevinmiyorum vicdan azabı çekiyorum böyle olmamalıydık biz. eğer sonumuz buysa keşke hiç tanımasaydım seni. bu olanların hepsi senin yüzünden umarım bunu anlamışsındır artık.
