çocukların neden bu denli sevdiğini bir türlü anlayamadığım karakter. çocuklara değil aslında ebeveynlere göre bir çizgi film, bildiğin pedogojik eğitim veriyor. çocuklara nasıl davranmak gerekir, nasıl yaklaşmak gerekir...
anne de baba da sabır küpü, bildiğimiz anne baba değil yani... caillou da çok uslu, ne var deli gibi ağla, bağır, inat et, kendini yere at, yok. herşeye "peki" ütopik bir kahraman ve ailesi vesselam. ama bütün çocuklar bayılıyor, 2,5, yaşındaki velet saatlerce caillou izlemek istiyor. anlamadığım, kel, koca kafalı, göz yerine ufak bir daire, ağzı küçük bir çizgi olan (neredeyse cin ali suratı) nasıl ekiyor çocukları. çizgi film kalitesi açısından da başarısız, aşırı renksiz bir fon, anatomik olarak anormal duruşlar... nerde o disney çizgi kahramanlarındaki sempatiklik, nerede caillou.
