dün gece başıma gelen olaydır. ödüm neremde patladı tam karar veremiyorum.
önce tıkır mıkır bir sesler geldi. evde yalnız bulunduğumdan tek gözümü aralayıp şüphelensem de, uykuya yenik düşüp döndüm bir tarafımı uyudum.
öyle de rahatımdır yani.
artık ne kadar zaman geçti bilemeyeceğim bir ses duydum, hatta adımı söylüyor ''uyan!'' diyor.
uyandım gözlerim fal taşı gibi ama dönüp arkaya bakamıyorum.
bildiğim bütün duaları takır takır sesli okuyorum evde. komşu da hatim indiriyorum sanmıştır muhtemelen.
hoca ezan okusun sabah olsun diye bekliyorum, hani o zaman giderlermiş ya.
hoca okumuyor ben korkuyorum dualar da otomatiğe bağladı falan. dedim ''eeh yeter artık dönüp bakıcam'' ellerim de terden sırılsıklam.
yorganın altından sadece gözlerim görünüyor.
bir cesaret döndüm. bir şey yok tabi..
o vakit bu vakittir uyanığım.
yıllar önce annemin zorla elime tutuşturduğu muska karşımda, cinli sayfalara falan bakıyorum. hayır bana büyü falan yapacak kimse de yok ki. hani birinin terk etsem süründürsem falan.. yok yani. yoldan geçen biri gıcıklığına yapmadıysa, o ihtimal de asılsız iddia.
o değil de, çok korktum be.
