insanı sistem karşıtlığına sürükleyen en büyük faktörlerden biri kanımca.
tipini beğenmez işini görmez,
duruşunu beğenmez işini görmez,
gözünün üstünde kaşın vardır; işini görmez,
canı sıkkındır işini görmez,
fotokopini beğenmez işini görmez,
yalvarmanı ister işini görmez...
bu böyle uzayıp gider. hayat memat meselesindesindir sen ama umrunda değildir. bu durumda kişi üçlü bir yol ayrımında hisseder kendini
1- bağırıp çağıracak, haklı olduğunu anlatmaya çalışacak, olay çıkaracak, ortalığı birbirine katacak..
2- hemen kendine o daireden üst düzey görevli bir tanıdık bulacak. torpilci olacak ya da işi ilerletip rüşvetçi olacak..
3- bunları yapmaya aile terbiyesi el vermiyorsa nefretini içine atacak. ve bir iki devlet dairesi deneyiminden sonra her şeye inancını yitirip s.kerim lan deyip sırtını dönecek ve buralara ve doğal olarak da sisteme sırtını dönecek; aman abi benden uzak dursun diyecek. bu tiplerden ömrü boyunca hazzetmeyecek.vs.
not: evet, az önce böyle bir deneyim yaşadım.
