FADiME ÖLDÜ, STOP
Temel nihayet muradına ermiş ve Fadime ile evlenmiş..Aradan iki ay geçmeden Almanya'ya yaptığı iş başvurusunun kabul edildiğini bildiren mektup gelmiş. Eh, ne de olsa ekmek parası. Çaresiz Fadime'yi köyde bırakıp düşmüş gurbet yollarına.
Aradan altı ay geçmeden köyden telgraf gelmiş. ' Fadime öldü-stop. Acilen gel-stop. Cenazeye yetiş-stop'. Temel hemen eşyalarını toplayıp uçağa atlamış ve köye dönmüş. Eve geldiğinde ne görsün..Fadime' nin cenazesini yere yatırmışlar. Üstünü çarşaflarla örtmüşler. Eş dost etrafına toplanmış ağlaşıyor.
Temel çarşafları kaldırıp Fadime'nin yüzünü açmış.'Ah, ben senin o gül yanaklarına doyamadan gittin' deyip yanaklarını öpmüş. Biraz sonra gene hıçkırıklar içine 'Ah ben senin o kiraz dudaklarına doyamadan gittin' deyip dudaklarından öpmüş. Arkasından 'Ah ben senin şeftali gibi memelerine doyamadan gittin' deyip bu sefer memelere yumulmuş. Temel bu minval üzere devam ederken sonunda dayanamamış ve herkesin ortasında Fadime'yi becermiş.
işte o anda olan olmuş ve herkesin hayret dolu bakışları arasında Fadime dirilmiş. Odada korku, sevinç, şaşkınlık, sevgi bütün duygular en üst düzeye çıkarken herkes kucaklaşmış. Eş dost Temel ve Fadime'yi tebrik edip evden ayrılmış.
Temel bir hafta sonra Almanya'ya geri dönmüş. Birkaç ay sonra köyden gene bir telgraf gelmiş: 'Fadime öldü-stop. Gelmene gerek yok-stop. Köyün erkekleri bir haftadır uğraşıyor-stop. Dirilmiyor-stop' .
