hayat beni acıtıyor
hiç kimsenin acıtmadığı kadar
hayat beni üşütüyor
hiçbir şeyin üşütmediği kadar
hayat içime dolmuş bir garip ruhtan ibaret
gün geliyor gözlerimden gözyaşı olarak fışkırıyor
bir titreme geliyor, gözyaşlarıyla birlikte
hayat beni acıtıyor
hem de çok
damarlarımı acıtıyor, damarlarımda dolaşan kanı...
hayat hiç acımıyor, hep acıtıyor, acıtıyor...
içimi acıtıyor, dışımı da öyle
hayat beni ağlatıyor, feci yakıyor
yaktığı yerleri gözyaşlarıyla söndürüp geçiyor
söndürüyor hayat beni
hiç bitmeyecek sandığım umudumu bile
tüketiyor hayat...
hayat beni kanatıyor
kanımdan aşk damlıyor
kanımdan sevgi
kanımdan nefret damlıyor
kimi zaman çığlıklarım içimde hapsoluyor
hayatın en acımasız zamanlarında
gözyaşlarım bile içime akıyor
içime akarken bile yüzüm gülüyor kimi zaman
yüzüm gülüyor diye herkes beni mutlu sanıyor
hayat hiç acımıyor, canımı sıkıyor
hayat hayatımı karartıyor bazen
sonra bir güneş olup açıyor
bazen bir karın ağrısıyla
bazen bir kalp sancısıyla
bazen bir gök gürültüsüyle
iki büklüm yapıyor
hayat
acıtıyor
yakıyor
yaktığı yeri
söndürüyor gözyaşlarıyla
sonra hayat
bitiyor
amacı ne hayatın...
acıtmak
yakmak
söndürmek
geriye küllerimizi bırakmak
