şizofren olan kardeşin kafasında yarattığı hayali karakterle olan diyalog , olması gerektiği gibi biliçaltı ürünü kokar, çok özgündür bu yüzden belki de yakın geçmişte moda olmuş olan şizofren temalı filmlere ilham kaynağı olmuştur kim bilir.
bilinçaltı baya iyi yansıtılmıştı kitapta (ki dostoyevskinin en önemli özelliği bunu yapabilmesi) lakin genel olarak rus usülü yazarlara özgü klasikliği çok barındırıyor o yüzden de çok sıkıyor.
