ironik bir durumdur bu aslında...
daima sonuçların değer sahibi olduğu ve yoruma layık görüldüğü bir devirde, gelişmenin dikkat çektiği tek durumdur belkide.
din ve ibadet.
konu futbol olsun, siyaset olsun, spor olsun, müzik olsun, sanat olsun.
herkes daima sonucu tartışır, neden böyle oldu diye sorarlar. hiç bir zaman tüm tablo tartışılmaz din ve ibadet durumunda görüldüğü gibi.
misal olarak, derbiyi kaybeden taraf daima konuşur, her zaman konuşur " biz oynadık siz aldınız amk ! " diye..
de kupayı öylece vermezler adama.
müzikte tartışılır, " bizim şarkımız daha güzeldi siz kazandınız. " olur mu öyle şey ?
sanatta tartışılır " benim faber kastelim daha kaliteliydi sen nasıl kazanırsın ? " olur mu öyle şey usta ?
sporda tartışılır " bizim güreşçi daha kaslıydı, kesin şike var ! " yahu bi siktir git.
diyebiliyorken...
en kutlu konu olan dinde, insanlar gönüllerince ibadetlerini yapıyorlar diye, siklemediğimiz evre gözümüze batar.
yorum konusu olur.
" şunlar böyle ibadet ediyor,
bunlar böyle ibadet ediyor,
ateist inanmıyor,
satanist şeytana veriyor. "
yahu, yaptığın o kadar şeyden sonra bunları yorumlamak sana düşmez, ne de bana.
o yüzden allah ile kul arasına girilmez diye buyrulmuştur.
örnekler her zekadan insan anlasın diye basit verilmiştir, özel mesajdan polemik kurmayalım lütfen.
