her sabah cicik cicik öte öte evde turlayan, omzunuzdan başınızdan ayrılmayan, dudağınızı öpüp öpüp kaçan o sevimli yaratığı bir sabah hareketsiz bir halde bulmaktır. çok kötü yapar. tabi rahmetli çok iyi yaşadı gerçekten. kafesinin kapalı olduğu tek zaman gece uyku zamanıydı. gün içinde istediği gibi girer çıkardı kafese, kapatmazdık. ev de büyük, süzüle süzüle uçardı kafasına göre. ilk başta dolapların altına üstüne kaçar dururdu ama zamanla alıştı, hangi odada olursam olayım beni bulur üstüme konardı. hayatımda ilk öpücüğümü bile bu kuşa verdim ben.
