önce şiddetli bir reddediş, sonra ılıman yaklaşım ve en nihayetinde kabullenmekle sonuçlanan süreçle vücuda yerleşen duygudur. (ya da duygusuzluk mu desek)
olay genelde kişinin kendini ve hislerini sorgulamasıyla, bazen en mahrem anlarda bazen de en yalnız zamanlarda vuku bulur. sevdiğinle sevişirken, tek başına müzik dinlerken veya alelade bir şey okurken bir anda aydınlanırsın.
ya, 'o'nu eskisi kadar sevmediğini düşünerek vücuduna yerleşir bu "virüs", ya aileni bir anda kaybetsen ne hissedeceğini sorgulatarak, ya da kendine verdiğin değeri tarttırarak...
sonra kanıksama evresine girersin.
biraz daha zorlarsın kendini. daha fazla sevmeye, daha istekli sevişmeye, daha fazla ailenle zaman geçirmeye, daha az yalnız kalmaya, daha çok sosyalleşmeye... ne yaparsan yap olmaz ve kabulleniverirsin.
bir sabah kalkıp müziklerin, eskiden çok güldüğün şeylerin ve insanların ne kadar değersiz geldiğini görürsün gözüne. *
