müthiş bir gözlemcidir çocuk! büyük insanın es geçtiği, kayda-değer bulmadığı en küçük detayları bile kesinlikle kaçırmaz çünkü öğrenmek zorundadır. yaşayacağı çevreyi tanımak, iyi-kötü, güzel-çirkin ne varsa küçük hafızasına yerleştirmek zorundadır.
yeni-yeni konuşmaya başladıkları dönemlerindeki o ezberleme seanslarını, çocuk büyütmüş hangi anne-baba unutabilir ki? hiç bıkıp-usanmadan, ardı-ardına defalarca sorarlar;
- anne mu ne? / baba mu ne?
bizim için içsel ve mahrem olan konular onlar için sadece ilgi çekicidirler. aynen, yazarın öyküsünde vurguladığı gibi;
-öğretmenim, çıkarken elinizi tuttu ama... siz önce vermek istemediniz elinizi ama sonra siz de tuttunuz.
'öyle mi!' dedi. yalanı açığa çıkmıştı sanki. 'tamam o halde. sen de pizzacıda yemek yiyen bir anne-kız çizebilirsin.'
-ben sizi çizmek istiyorum öğretmenim. sevgilinizle sizi yani...
-peki tatlım."
iyi ki, 'pekiyi tatlım!' demiş de kurtulmuş. aksi takdirde, amansız bir bataklığın pençesine düşmüş debelenen bir insan gibi kurtulmaya çalıştıkça batacak ve gör ki daha ne detaylar dökülecek meydana; öğretmenin özel yaşamına dair.
lakin,
aynı çocuğun bir gözlemi, öykümüzde olduğu gibi kötü giden her şeyi bir anda tersine de çevire bilir.
evet! ikili ilişkilerde kişinin karşısındakine duyduğu saygı elbet önemli ve gereklidir ama duygusal olması beklenen bir kadın-erkek ilişkisinde gösterilen saygının da bir haddi-hududu olmalı ki; ciddiyetin sıkıcılığı tarafları germesin.
- hoşgeldiniz hayri bey! ne yaptınız bugün bakalım?
- bildiğiniz şeyler hayrunisa hanım! her günkü mutat işler. yemekte ne var kuzum?
- yoğurtlu imam bayıldı efendim, seversiniz.
- elleriniz dert görmesin! pek de güzel yaparsanız.
- bu gece mozart mı yoksa beethoven mı dinlemek istersiniz yemek üzerine?
- bu bahar gününe yakışır olsun! çaykovski dinleyelim derim.
- pek doğru düşünmüşsünüz, canım efendim!
şimdi düşünün! bu ikili, belki de bir-iki saat sonra yatağa gidecek ve cinsel bir ilişkiye girecekler. ne denli şehvet dolu olacağı, malum aliniz.
'bir shrek gücü' bu ciddiyet bulutunu dağıtmaya yeter mi? neden olmasın? yetmiş işte!
çok hoş bir biçimde vurgulanmış bu detay, yazarın yaratıcı zekasının da bir belirtisi aynı zamanda.
ben, çok zevk aldım bu öyküden. özellikle, çocuk-öğretmen arası diyaloğun samimiyeti ve gerçekçiliği beni etkileyen başlıca unsur oldu.
