küçükken filmlerden etkilenip katil bebek çokolinin, parmaklarının ucunda bıçakları olan förödinin bizi kovaladığını görmüştür 80'liler tayfası. korkulu rüyamız, hatta yatağın altından fırlama tehlikesiyle tetikte uyuduğumuz günleri de unutmamalı. çocukken daha çok etkilendiğimiz bir kesin. günümüzde saçma sapan "korku" filmlerine gidip güldüğümüz filmler kabus açısından etkisini kaybetmiş, genelde gerçek hayatta başımıza gelmesinden korktuğumuz olayları yaşar olduk rüyalarımızda. sınava geç kalmak, tekrar askerde olduğunu görmek, sınav olduğunu son anda öğrenmek, kaza yapmak, karanlıkta kalmak, yüksekten düşmek, çok sevdiğin birini kaybetmek, ayrılık gibi. korku filmi izlemektense kabus görmeyi tercih ederim.
