Aman dikkat,başbakan,sevgili ve saygılı denilirdi bir zamanlar. hatta birçok sanatçı veya sanatçı diye kendini atfedenler tarafından alkışlanır halka entelektüel birikimleri doğrultusunda yön gösterirlerdi,bitti mi? sonra ne oldu tüm sınıflar tarafından sevildiği anlaşıldı sevgili başbakanın, savunulduğu sonra ne oldu sıra sıra insanların elleri yanmaya başladı parmakları acıdı, insanlar ah nerde sosyal demokratlar derken siyaset yapmaya başladı onca kabullenmişliğin içinde. ruhları çözüldü insanların yavaş yavaş o kadar insancıl olduk ki ölüm ile yıllardır mücadele eden afrikaya yardımlar yağdırdık,şimdilerde bombalar yağdırmaya hazırlanırken sonra van depremi oldu kürt ama neyse dedik yardım ettik yine en merhametinden sonra ne oldu sevgili başbakanımız eğitime,işçiye,yoksul halka tırnağını kenetlerken birde sevgili sanatçılarımıza haykırdı 'yok olun dermişçesine'. eylem yapıldı özgür tiyatro için,güzeldi her şey gibi ama içinde siyaset yoktu, o kadar boşluk yarattıki bu iktidara karşı tek ses çıkmadı,ve bu yüzden iktidar da siz kimsiniz diyebildi. bu yüzden eğlence gibi gözüktü her şey oysa ne kadar önemli özgürlüğün elden gidiyor olması, ama siyasi iktidarın yaptığı bu kötülüğü entellikle kurtarmak hiç olmaktan başka sonuç doğurmaz. yapılan bu müdahalenin altında siyaset aranmalı,sloganlar ise mücadele içinde olunduğu için atılmalı.
