hiçbir zaman vazgeçilemeyecek sözdür. fakiride, zenginide,mutlusuda,mutsuzuda hep söylenecektir bu boş sözü.
aynı memleketten hatta aynı köyden olduğumuz emrullah turanlı babamın çocukluk arkadaşıdır.birgün kadıköydeki hilton oteline* iftara davet etti. bende onu ilk defa bu kadar yakından görecektim. iftar yapıldı muhabbetler açıldı tabi. o ara telefon geldi. başladı sövmeye. libyada yaşanan olaylardan dolayı şahsının inşaatlarının yapımları sıkıntıya girmiş. telefonu kapattıktan sonra "hay ben böyle hayatın ......" diyerek söylendi. yani demek istediğim bu söz ve buna benzer yakınma sözleri hayatla ilgili hep söylenecektir. bu nasıl yorumlanabilir bilmiyorum. eintein in sözü geliyor aklıma.
