hergun aynaya baktiğin yuzunde yavas yavas sinsice geberdiğini fark edersin. dişler paket paket içtiğin sigaralardan ötürü sararmakta, saclarin allah bilir hangi sacmaliğa kafa yordugun için dökülmekte, hafiften de olsa beyazlar cikmakta.
gözlerinin kenarinda ve yuzunde muhtelif yerlerde kırısıklıklar peyda olmaktadir. ne ne zaman yaslandiği bile anlayamazsin bile.
hayat sanki rüya gibi gecmekte varliktan yokluga dogru sol seritten 180'le bastirmaktasindir.
işin kelek yani ne kadar da maziyi getirmek istesen o derece babayi alirsin.
beyhude yere nasilda yaşlandim demektesindir.
senin için yasayan ölüler oldugu kadar sende birileri için yasayan ölüsündür.
yıllar sonra okuldaki sira arkadasini gördügün vakit karsilikli olarak birbirinizi görmemezlikten gelirsiniz.
ne yapacaksin. birilerini öldürürüz birileri de bizi...
baki kalan bacaklarinda dermansizlik, migdende ülser, dilindeki pas tadi gözlerinden beynine giden damarlarda zonklayan agridir.
o zaman neden bu oyunu devam ettiriyoruz? bitecekse varolan varolmak en büyük sansizlik değil mi? o zaman neden kasiyoruz? bozuldu baglar yansin sepetler anasini satayim....
