--spoiler--
bir keresinde kuzenim çok küçükken de aynı sahneyle karşılaşırdık. onun oyuncağıyla ben oynadığımda çok kıskanır, benden geri almak isterdi, ben de vermezdim, sonra teyzeme şikayet ederdi teyzem de iplemezdi pek ilgilenir gözükürdü, sonra sonra kuzenim yeni bir yöntem buldu, ben ne zaman o oyuncağı alırsam alayım ağlamayı çare olarak gördü. çok komik olarak ağlıyordu, yaş gelmiyordu fakat çok iğrenç bir ses çıkardığından teyzem dayanamayıp "chemsuk olm hadi ağlatma kuzenini" derdi. şakına dönmüştüm, nasıl yahu demiştim. evet bu diplomasi harikası bu hareketle o zaman ilk defa karşılaşmıştım. bugün televizyona bakarken yine aklımdaydı o ağlamayan ağlamanın yarattığı popülizm.
--spoiler--
eee, ne diyelim, bence kendisinin* hocasından* biraz daha ders alması lazım, o* ne de olsa bu işin duayeni.*
