iNSAN faydalıyı sever, ondan hoşlanır. fayda vermeyeni sevmez. bir ebeveynin çocuğuna: "nerede faydasız var, ondan hoşlanıyorsun be evladım!" demesi yanlıştır.
o çocuğun hoşlandıgı şeyin yanlışlanabilitesi ne ölçüde mümkündür ki? kendisine fayda ve haz aşılamayacağını bilse, hoşlanır mı ondan? zaten mutluluk kavramı da, acıdan ve ezadan uzak durma ile ölçülür. ne kadar acıdan uzak olunursa, o kadar hoşlanılıp, o derece mutluluğa erişilecektir.
