uzak mesafelerde kendini çok daha fazla hissettirir özlem. yarım kalan şeylerin burukluğu daha çok acıtır canınızı. bu zamana kadar düşünmeye bile fırsat bulamadığınız yaşanmışlıkları düşünür, çaresizlik içinde kıvranırsınız. "nasıl göz ardı etmişim bunca olan biteni, nasıl bir vurdum duymazlıktır bu?" dersiniz. "keşke ailemle daha fazla vakit geçirseydim saçma şeylere kafa yormak yerine" diye düşünürsünüz pişmanlık dolu özlemi yaşarken aileniz burnunuzda tüte tüte.
