komünist perspektifleriyle, sanat a bile devlet hegemonyasını dahil eden pespaye zümrenin pek hoşuna gitmeyecektir.
3 kuruşluk finansman gücüyle, entelektüel bir zümreye hitap eden çalışmaların, devlet tekelinde sağlıklı şekilde yürütüleceğini öngörmek; alenen pollynnalıktır. toplumdaki bu özel sektör düşmanlığını anlamak mümkün değil.. sanki, devlet tiyatroları özelleştirilmese, her kesimden insan akın akın tiyatroya gidiyor da, karar sonrası gidemeyecekmiş gibi bir ambians oluşturulmuş.
