Hayatın ezdiği insanların bolca sarfettiği cümleciktir. Bu tarz insanlar sürekli olarak hayatı, kaderi ve devleti suçlamayı adet edinirler. Çünkü kendilerinde üretim ve çaba namında bir şey bulunmaz. Sonuçta birileri kazanıyorken bir başkası kazanamıyorsa bunda kaderin değil emeğin hakkı vardır.
