önce yunan mitolojisi vardı, olimposun tepesine çıkamayan helen uygarlığı orada tanrılar ve mitolojik varlıklar var sanıyordu. zaman geçti bilim ve teknoloji ilerledi insanlar dağlara tırmanabilecek donanıma sahip olunca yunan inanışlarına efsane işte mitoloji deyip geçildi ve yeni inançlar türedi güneşe aya tapıldı; ta ki astronomlar bunların kocaman gaz toz ve sıvı kütleleri olduğunu kanıtlayana dek. sonra insanoğlu yine inanışlar arayınca bu kez iş sağlama alındı bir ilah var ama siz onu göremez duyamaz bilemezsiniz denilerek tamamen metafizik alanda bırakıldı ki bilimlerle ve pozitif uğraşlarla bunun tersini ispatlamak imkansız olsun.
insanlık ve bilim geliştikçe ulaşılamayacak bir yer kalmadığını evrende milyarlarca ışık yılı uzaktaki gök cisimlerini, atomun maddenin yapıtaşını bile görebilir hale geldiğini görünce tanrı ve din olgusu tamamen evrenin zamanın mekanın dışına taşınarak sağlama alındı o yüzden bu gün yunan tanrılarına eğlenerek baakan amma salakmış bunlar diyen tipler, kendi dinlerinin de hemen hemen aynı bokun laciverti olduğunu kavrayamıyor.
din insanın psikolojik ihtiyaçlarını bilenler tarafından bizzat insanlar tarafından uydurulmuş bir kavramdır. insanın aidiyet ve sonsuza dek var olma adaletin bir yerlerde ortaya çıkacağına inanıp teselli bulma ihtiyacını karşılar ve insan ezilse de susar, katlanır çünkü bu dünyadan sonra bir yerlerde bunun intikamını alacağını zanneder böylece asırlardır kandırılır.
