armaya ve renklere aşık olmak kelimelerle anlatılacak bir hadise değildir. anlatmaya çalışıyorum fakat olmuyor. ben gsstore'dan bir kalem bile alsam huzur doluyorum. ali sami yen'in yıkıntı tuğla ve taşlarına para verdim. millet götüyle güldü. "siz ne anlarsınız amk!" dedim hep. taşa, sarı-kırmızı kumaşa vs para verdim. ama enayilik değil bu, aşktır. bir ateiste allah'ın varlığını anlatmak gibidir. ne desen inanmaz. milyon kişi gelsin, sen taşa para verdin enayisin desin. sikimde değil, inanmıyorum. galatasaray ulan!
eminim ki fenerbahçe, beşiktaş, trabzonspor veya diğer takımlara gönül verenler de benzer düşünceler içindedir.
lakin işi çirkin kılan, türkiye'de futbolun, "nasıl siktik, nasıl geçirdik"ten ibaret olmasıdır.
