insanın içinde istanbul'a gitme, vapura binme, şöyle derin derin boğaz havasını içine çekme, sokaklarında dolaşma;ege kıyılarını,kasabalarını motorsikletle gezme ve muhacir böreği yeme isteği uyandıran, sıcacık bir film.
güzeller güzeli arkadaşımdan* öğrendiğime göre filmde geçen herşeyin gerçeklik payı varmış.
yönetmen rezzan tanyeli ve arkadaşım selanik göçmeni olduğundan, eskiden aile büyükleri evde rumca konuşurmuş. filmde oynayan beyaz saçlı muhacir güzel gelin de akrabaymış.
-- aşırı derecede spoiler içerir --
filmde en iyi oyunculuklar melisa sözen, ayşen gruda ve hasibe özlem eren'e ait.
erik ağacı metaforu süper. 'ben her bahar gelin olacağım. mezarımın başında erik ağacı olacak, herbahar beyaz çiçekler açacak.'
üç sahne harika: ilki istanbul alışveriş ve galata köprüsünden istanbul havasını içine çekme; ikincisi çocukluk aşkı oğuz'un deniz'in omzunda uyuduğu bank sahnesi ve en sevdiğim de deniz ve oğuz'un motor sahnesi.
sahibinin ruhunun kullandığı, keyfine göre dolaşan araba da harikaötesi.
iki replik çok anlamlıydı: ''bazen insan çok sevildiğini göremez.'' ve ''önce onu unutacak, sonra seni sevecek. daha zaman var.''
filmden sonra yapılacaklar: filmde görülüp çok beğenilen sahile, büyükçekmece taraflarına gidilecek. direksiyondan vitesli bir arabayla türk sanat musikisi dinlenerek gezilecek. ege taraflarında tarihi bir evde muhacir böreği yenilecek.
son söz: rezzan tanyeli'den nice sıcak, güzel ve özel film beklemekteyiz.*
