anlamıyorum ben bu insanları. allah büyük konuşturmasın ama kendi hayatımda hiç böyle bir ilişki hali yaşamadım, yaşamam da. saçma bir kere. koca insanlar, liseli aşıklar gibi senede üç kez ayrılıp barışıyorlar.
akşam bu ayrılıp barışma hadiselerinden birine denk geldim. zaten bir kanka olarak sık sık bu durumla karşılaştığım için bünyem artık yadırgamıyor.
neyse efendim, sadede geleceğim.çok yorucu bir gün geçirmiştim. tek hayalim eve gidip annemin yaptığı yemeklerden yedikten sonra bir köşede sızıp kalmaktı. ama ne mümkün?ben tam uykuya dalmışken kanka kişisi gecenin saat onunda(evet benim için geç bir saat)çat kapı geldi.
-terketti beni.
+aman boşver, barışırsınız.
-yok bu sefer gerçekten terketti, dönmeyecek bir daha.
+dönmezse dönmesin, uff üzülme böyle şeyler için.çok uykum var azıcık uyuyacağım ben, sen de ağla. yemek var buzdolabında, açsan ısıt ye.zaten ben uyanana kadar barışırsınız.
bu tip bir durumu daha önce on kere falan yaşadım. her seferinde sahne aynı, sonunu bildiğim için rahatça uyumakta beis görmedim. iyi ki de uyumuşum.
2 saat sonra:
"-barıştık.
+aman ne ilginç, ne zaman küsüyorsunuz bir daha kısmetse? bak mayısın 20 ile 25 i arası terketmesin seni zira sınavlarım var. bir de mümkünse haftasonlarını tercih ederseniz sevineceğim.
-....."
olay trajikomik, zaten o da bunun farkında. en yakın ayrılma mayısın 25 inden sonra vuku bulacak, o zamana kadar çok şükür rahatım.
