başlarda gayet renkli olan film, lucy'nin itirafından sonra birden kararıyor ve izleyiciyi de etkiliyor elbette bu her yönüyle. karakterlerin dış dünyadan soyutlandıkları için aşırı saf olması sık sık vurgulanıyor ve belki de bu yüzden çitin ardındaki top gibi hep uzak kalıyor bazı ihtimaller.
--spoiler--
en çok etkilendiğim sahnelerden biri ruth'un son naklinde bir çöp poşeti kadar değersiz bir şekilde ondan istenilen alındıktan sonra öylece ortada bırakılmasıydı.
bir diğeri ise madam dedikleri ruhsuz kadının kapı eşiğinde kathy'nin yüzüne dokunarak "you poor creatures(zavallı yaratıklar)" demesiydi.
--spoiler--
film esnasında çokça içlensem de ağlatmayı başaramadı beni ayrıca.
son olarak filmde sık sık duyduğumuz hoş şarkı filmle aynı adı ve rachel portman imzasını taşıyor:
