dostum...
hiç tanışmadık seninle ama ben bu yazıyı sana yazıyorum.
hep aradım seni yıllar boyunca. önce annem sandım seni.
hep yanımdadır dedim ne yaparsam yapayım ben... büyüdüm ve gerçeklerde büyüdü. annem değildin sen.
çünkü ben büyürüm ve anneler okutur, anneler yemek hazırlar, anneler maaşını ona vermeni bekler.
ama maaşın neden terapiste yattığını anlamaz anneler, bilmez bile, anlamayacağı için bildirilmez.
sonra sevgili dostum, seni öğretmenim sandım. ilkokul öğretmenim. ama dostlar tokat atmaz dedim vazgeçtim kararımdan.
arkadaşlarım oldu... ömür boyu benimle olacaklarmışçasına. yıllarca durdular bir anda gittiler. onların içinde de
sana benzeyen yoktu.
sonra bir yerden gözüm ısırır gibi oldu. gözümü çıkardılar kör oldum. artık seni bulabilmek için kalbimi kullanmam
gerekiyor.
seni bulabilmem için bana yardımcı olur musun? El sallama göremem. ama elimi tutarsan hissedebilirim.
bak birlikte sinemaya gideriz, dvd alır evde izleriz. kuaföre gideriz. içeriz ağlarız. sonra sen sevgilinle kavga edersin
oturur söveriz ona, derken tüm erkeklere söveriz. sonra yine aşık oluruz. ilk birbirimize söyleriz ne biliyim gel lan artık.
