şiddetsiz, sokaklara tükürenlerin çöp atanların olmadığı, gelene geçene bön bön bakanların olmadığı, herkesin kitap okumayı sevdiği ve lüks olarak görmediği, dizilerin hiç izlenmediği, gece bile sokakta rahatça dolaşılabilen, kadın-erkek ayrımcılığının olmadığı, adaletin teoride kalmadığı, herkesin dinini de dinsizliği de özgürce yaşayabildiği, çocukların evlendirilmediği, çalıştırılmadığı, karın tokluğuna çalışanla çırağan sarayında düğün yapanların eşitlendiği, herkesin yüksek ve eşit bir standartta yaşadığı mutlu bir ülke düşlüyorum. ama sanırım bu saydıklarım bir masal için bile fazla ütopik.
