kin, bir nevi nefret birimidir. nefret etmek bir süreç niteliği taşıdığından, bu sürede nefret edilen kişinin davranışlarına karşı bir olumsuzluk duygusuyla yaklaşılır ve her davranışına karşı "kin" güdülür. koyun gütmek gibi düşünün. bu kinler içimizdeki, içimizi ferahlatan yeşillikleri tüketir ve içimizde yer kaplar. güdülen kinler, günbegün çoğalır; büyür. ve kanser gibi yayılır aslında. hepsi birbirine benzetilebilecek tüm bu metaforlar aslında bu davranışın; daha doğrusu bu alışkanlığın yanlışlığını anlatmaktadır.
öfke duymak ile arasında ise oldukça kalın bir çizgi vardır. insanın sinirlenmesi doğal ve gereklidir; insanın yanlışlara karşı tepkisinde bu tür durumlar normal karşılanabilir ve hatta değişikliği sağlamaya yönelik gayrette mecburi denebilir. ancak, nefret ile kin beslemek hiçbir sonuç gayesi taşımadığından, aksine kişinin kendi kendisini tüketmesine neden olmasından ötürü psikolojik bir rahatsızlıktır ve insan kendisinin farkına varıp veyahut vardırılıp bu davranışından vazgeçmeli; vazgeçirilmelidir. bir tokat atın mesela. alooo, kendine gel.
