Bazenlerle, keşkelerle geçiyoruz hayatta,şunu neden dedim bunu neden yaptım diye.
Sonra sizi bilmem ama beni bir korku sarıyor acaba diyorum?
Yarın ölmüş olsam kimler üzülecek ya da hayatıma soktuğum hangi insan beni anarken tebessüm edecek.
Bir insana hoşça kal demek için geç mi erken mi hayat bunu bana yaşamadan öğretmedi. Ya da kafama kimse sokmadı istemediğini çıkar hayatından ama kırmadan diye..
Ben yoruldum gerçekten de, sığınak bir liman arıyorum tutuldum bu fırtına da karaya vurmakta istemiyorum.
Ağlıyorum şu anda sebepsiz yere içimde inceden bir titreme var kulağımda çalan müziğe aldırmadan ellerim takır takır yazıyor karşımda duran boş sayfaya
Burnumu çekiyorum hafiften, sanırım üşüdüm...
