okullar yarı yıl tatiline deyim yerindeyse sömestr e girmiştir ki ticarete atılma isteği içlerimizde bir volkan gibi yükselmekteydi o günlerde. gidilip yaklaşık 700 ytl yi bir çırpıda satılacak olan kılık kıyafet lanetine verilmişti. hersey kağıt üzerinde hazırdı sadece faaliyete geçirmek vardı.bunlardaki amaç ise sadece zevkli 20 25 gün geçirmek değişik insanlar tanımaktı nasılsa biz verdiğimiz parayı çıkartacaktık ve iş gücümüzün ücretini ise deneyimin paha biçilmez değeriyle karşılayacaktık.pazartesi sabah olmadan önce cumartesi taksim e akılmış pazarı da bir arkadaşın evinde içli köfte yiyerek ve güzel muhabbetle geçirmiştik ki pazartesinin korkutucu yüzü üstümüze çökmüştü bile...pazartesi sabah 7:00 da kalkılır ve pazar a gidilir(çünkü pazarcılık olsa yapılacaktır o sömestri de)her şey beklendiğinin aksine ilk başta yer bulunamaz uğraşılır ve iyilik sever bir abinin yardımıyla tezgah bulunur.mallar serilir bizim parlak delikanlılar artık pazarcıdır.pazarda hafiften de alay konusu olunur umursanmaz 2 parça ürün satılır yine yılınmaz.bu sefer bir tanıdık abi aranır onun dükkanının önünde Karaköy deki alt geçitte yer ayarlanır.bizim pazarcılar artık işportacı olacaklardır.o arada ceplerindeki parayı da yer parası olarak pazarcı abiye verince Kabataş tan Eminönü ne yürümek zorunda kalırlar(ellerinde mallarda vardır)yürümek arada koşmak eğlenceli bile gelir...
Karaköy e gelinir, yere serilir bez, üstüne de mallar, özenle seçtiğimizi düşündüğümüz mallarımız...
orda da çok konuşan sadece akıl veren abiden başka bir şey yoktur.hiç bir şey satılamaz moraller yerlerdedir.neyse denir biz bu malları satıcaz denir o gazla taksime çıkılır 3 gün önce kopulan mekanlarda artık sırtlarda mallar varken dolaşılmaktadır acı vericidir.bir arkadaşın mekana uğranır soluklanılır.daha sonra evlere gidilir ertesi gün olur.bütün mallar bir evde bırakıldığından buluşma noktası tek bir evdir.sabah kalkıp salı pazarına gidilinecektir.evde toplanılıp önce mallar düzeltilir.dışarı çıkıldığında kar yağmaktadır bütün umutlar sönmüştür.bir umutla osmanbey e gidilir kulaktan dolma bir yer tarifiyle mekan bulunur.mekan osmanbey de Nişantaşı metro çıkışındaki Çarşıbaşı mağazasının karşısındaki kermes dünyasıdır.yer açıktır ama yeri kiralayacak adam ortada yoktur aranır taranır 1 saat sonra geleceği öğrenilir mallar mekana bırakılıp oradan 1 saat sonra görüşmek üzere ayrılınır.simitçide biraz oyalanıldıktan sonra yeniden mekana gidilir.adam 1 saat gecikmeyle mekana gelir.allem edilir kellem edilir yer tutulur ama ne yazık ki o günde hiç bir iş olmamıştır.cepten para yine verilir.ve ertesi güne umutla, cepten para vermemeyi umut ederek eve gidilir.1 hafta sonunda oradan da hiç bir şey çıkmamıştır.çıkan tek şey cepteki paralardır.ama azimli olan biz bu malları yeniden pazarda satmaya karar veririz.bu sefer başka bir pazar tercih edilmiştir.burada tezgah bulunur mallar serilir bu sefer şans bizden yanadır yanımızda da tekstil ürünleri satan profesyonel pazarcı bir abi vardır en azından muhabbet gırladır...aksam üstü biraz iş olmuştur ama yetmemektedir 'bununiçin' içindeki pazarcılık potansiyelini çıkarıp diğer abilerin yaptığını yapmıştır.bağırmaya başlamıştır...az zarar ederek nerdeyse bütün mallar satılmıştır...mutlu, huzurlu ve deneyimli gençler ülkeye lazımdır.
