bugün karakoldaydım ve akabinde polisler tarafından eve bırakıldım. ekip otosuyla dolanmak çok eğlenceli, bir o kadar sinir bozucuydu.
günün en trajikomik tarafı, yaşanan olayda şikayetçi olan ben olmama rağmen, annemin olayı mabadından ** anlaması, yeni kalp krizi geçirmiş olan babama aksetmesi ile istanbul emniyetin ayağa kaldırılması ve nezarethaneler de müge anlı'ya evladı düşmüş ebeveynler gibi feryat figan beni aramaları.
durumu onlara açıklayana kadar girip içerde yatmayı tercih edebilirdim.
neyse, sonuç itibariyle haklıydım, kazandım. *
