bir çeşit göt korkusu. bu nasıl birşeydir böyle. defalarca uçağa binmiş birisi bile olsanız, yaşadığınız kötü bir uçuş tecrübesi sonrasında yapışır kalır üzerinize. uçmak haram olur. uçak biletini satın aldığınız andan itibaren başlayan gerginlik, uçuş günü ve vakti yaklaştıkça yerini göt korkusuna bırakır. 'ben çok delikanlıyım, şöyle asarım, böyle keserim, sapına kadar erkeğim' geç bunları. uçuş vakti geldiğinde bunların hepsi birer komedi olur, sağ salim ineyim karaya yeter diye düşündürür. öyle bir düşünce ki havaalanında uçuş vaktini beklerken hindi gibi düşünürsünüz. uçağa bindiğinizde ise türlü felaket seneryalorı gelmeye başlar aklınıza. insanlara bakarsınız, tedirgin olan var mı, rahat olanlar nasıl bu kadar sakin olabiliyorlar, yanındakiyle konuşup kahkaha atan adamın hiç mi aklına gelmiyor uçağın düşebileceği? bunun gibi onlarca düşünce silsilesi uçağın harekete geçmesiyle yerini ağır bir göt korkusuna bırakmaya başlar. kıçınıza kazık sokuyorlarmış hissine kapılırsınız, ucu ince olan ama gittikçe kalınlaşan bir kazık. uçak hızlanıp kalkışa geçerken kazık iyice ilerler kıçınızda, artık kalınlaşmaya başlamıştır, canınız epey yanar. hele ara sıra yaşanan ani alçalışlar ağlatma noktasına getirir adamı. zaman geçmez olur, durur adeta. gözünüz hosteslerde, kulağınız pilottadır. pilot konuşmaya başladığında ise yüreğinize su serpilir. uçuşun güzel geçtiğini, havanın güzel olduğunu anlattıkça zevkten dört köşe olursunuz. ama ne yazık ki o konuşma en fazla 1 dakika sürer. bundan sonra gözünüz hosteslerde olur. çünkü en ufak bir terslikte onlar işi belli ederler. ve o geçmek bilmeyen dakikaların da sonu gelir ve uçak inişe geçer, ümitlenirsiniz. fakat tedirginlik yine tırmanışa geçer, çünkü internetten okduğunuz kadarıyla biliyorsunuzdur ki uçak kazalarının büyük bir çoğunluğu iniş sırasında yaşanıyordur. 10 dakikalık gergin süreç de bitip tekerlekler karaya değdiğinde sizden mutlusu yoktur. geçmiş olsun.
of ulan of, yok mu bir pilot, yok mu uçaklarla ilgili bir yazar, bana destek olun yahu.
