Bir köşe yazarının normal şartlar altında yazacak bir şeyler bulamama gibi bir sıkıntısı olmaması gerekir. Çünkü; üzerinde yazacak konu sıkıntıları yoktur. Herhangi bir politik gelişmeden tutun da şahıslara kadar çok geniş bir yazın yelpazeleri vardır. Fakat gazeteciliğin temeli olan eleştiri unsurunun yok edildiği ortamlarda gelecek endişesi taşıyan bir gazetecilik anlayışı üretken olamaz. Üretken olmak için kafanızın sürekli kaygılarla dolu olmaması gerekir. Bir meslektaşınızın sadece mesleğini hakkıyla yaptığı için boş yere aylarca hapis yattığına tanık olduğunuzu düşünün, siz rahat olabilir misiniz ? Mesleğinin hakkını veren Uğur Mumcu tarzı bir gazeteciyseniz suikastler kapınızda nöbet tutuyordur. Uğur Ağabeyin deyimiyle kelepçeler, zindanlar hepsi sizin içindir. Fakat çark kimin tarafına dönüyorsa oraya yazan bir köşe yazarının endişe edecek bir şeyleri olmaması gayet tabidir. Ayşe Arman'da orta yolcu bir gazetenin tasasız köşe yazarlarındandır. Kimin devirde kimin borusu daha kuvvetli öterse onu sipariş eder yazılarıyla... Ama şimdi Ayşe Arman ablamızın kelepçe endişesi yok diye dertsiz sanmayalım dostlar. Onun da kendi çapında dertleri vardır elbet. Mesela yalakalık dediğimiz şey bir sanattır aslında herkes kıvıramaz. Yetenek ister, yağlama, yıkama, cilalama ister. Zordur zor olmasına ama çok verimli bir üründür bu yalakalık. Ama gel gelelim nadas ihtiyacı duyar . 1-2 sene işleyemezsiniz toprağı. O boşlukta ne yaparsın ekmek parası der başka işler peşine düşersin. Pazarcılık , balıkçılık gibi... Ayşe Arman'ın yalakalık tarlalarının dinlenmesi gerekmiştir anlayacağınız, o da kendini balıkçılığa vurmuştur. Fakat ne yazık ki onu da becerememekte sazan avlarken oltaya takılmaktadır.
