geçenlerde kolumu kırmıştım hatta alçım yeni çıktı denebilir. öyle arabamız falan da yok hani. mecbur otobüsle gitmem gerekiyor. saat sabah dokuzda hastanede randevum var. konya' da bindim otobüse ve etraftan sesler duydum: ' şu çocuğa biri yer versin, yazık ayakta gidiyor. ' ama bunu diyen kimseler bile gördüğüm kadarıyla kalkamayacak durumda değildi ve kalkmadılar. ben gittim geldim ve o günden sonra durumum iyi olduğu halde yaşlı, hasta, sağlıklı kimse fark etmiyor herkese kalkıp yer veriyorum. ama herkesten böyle büyüklük beklenemez tabi vermek istemiyorsa vermeyebilir ama benim o kişiye olan bakışım fazlasıyla değişir.
