annelik sevmektir once, gozlerine baktigin zaman kendini butun hissettigin adamin bir parcasini bedeninde harmanlayip butun dunyaya hissettiginiz o kutsal duyguyu ispatlarcasina mucize gibi bir canlinin yaratilmasinda arac olmaktir. ve o deli gibi sevdigin adamin kucaginda ikinizin bir parcasini nasil da titreyerek tutmaya calistigini fark edip bugulu gozlerle, cekilen aciya ragmen gulumsemektir belli belirsiz..
geceleri uykusuz kalmak, tahammul edilemez denilene tahammul edip ustelik bunu severek ve bir cocuk sahibi olduguna sukrederek yapabilmektir.
o gune kadar bundan daha fazla sevmem olasi degil diye dusundugunuz adama cocugumun babasi sifatini yukleyip ilahlastirmaktir. bedenini, bedeninden yetisen o minicik varlikla paylasmaktir, onun nefesini hissetmeyi dusleyince bile urpermek, teninin karincalanmasidir. fedakarliktir yasanan hayattan, kendini geri plana atip, once babasina sonra ve en cok da onun bir parcasi olan o henuz gozlerini nasil acacagini bile bilmeyen bebege adamaktir omrunu..
annelik allah tarafindan kutsanmaktir.
