bugün paylaşımcı yazar zürafa'nın engel olduğu ve bir nebze de olsa pişman olduğu eylemdir.
ayrıntıya girecek olursak ;
saat 14 : 00 sularıydı, mükemmel bir güneşli ve hafif ılık meltemlı akdeniz günü olduğu için duşumu almış,
jilet gibi hazırlanmış arkadaşlarımla buluşma planları yapıyordum.
ta ki annemin çığlığını duyana kadar, sokağa doğru ver yansın bağırıyordu ;
* abartısız ve sansürsüz tamamen gerçektir. *
zürafa : anne, hayırdır ?!
anne : 5 tane orospu çocuğu garibanı sıkıştırmışlar dövecekler.
zürafa : hadi ya ?!
( zürafa balkona çıkar ve annesini işaret ederek )
zürafa : beyler, hadi !
grup : tamam abi, kusura bakma teyze.
anne : gidin buradan, 5 kişi ayıp değil mi sokak ortasında bir çocuğu dövüyorsunuz ?
erkek mi sanıyorsunuz kendinizi ?!
( zürafa gülmeye başlar. )
zürafa : anne, tamam.
anne : bak sen orospu çocuklarına yaaa, oğlum giderken sağına soluna iyi bak.
bunları görürsen allah yarattı deme öldür !
zürafa : anne, demin ne diyordun ?!
anne : garibanın hakkını koru oğlum.
zürafa : oldu anne.
ciddi söylüyorum orada bir tanrıça hera gazabı gördüm sanki.
bir boşluk bulsam zaten bahane edip balkondan atlayıvericem aşağı kaynayacam ortaya, yan taraftaki kıraathane felan sinyal bekliyor gibi bakıyor alayı zaten.
de...
hera bu, koydumu zürafa'yada, kıraathaneyede koyuyormuş.
