Her kız muhakka aşıktır babasına. ilk aşklar hep babalardır aslında..
Çokça zaman önce, yaklaşık ben 3 yaşında belki varken, senin sadece eve gelip giyinip biraz uyumak için yatağa yattığını görürdüm. Sadece o .. bakardım uzaktan, "sevmiyor babam beni" derdim hep..
Hayal meyal hatırladığım o günlere bazen dönmek istiyorum diyorum.. belki dönmesem çok iyi olur.
Dün 23 Nisan'dı babacığım..
Hatırlarsın belki değil mi.. ben hep katılırdım törenlere, görevli olurdum. Beni izlemeye gelecekler diye beklerdim hep.. ama ne annem orda olurdu ne de babam.. evet ben öyle büyüdüm..
bu yazdıklarımı okuyamıyor olsan bile ben yazıyorum baba.. hani bir 23 Nisan günü, gene bir törende ben varım.. okulda şiir okuyacağım, isimim söylendi, ben gene birilerini arıyorum o kalabalıkta.. sessiz okul, ve bekleyen kitle..
sonra bir ses işte.. "kızım burdayım ben.."
okulda herkesi ortasında nasıl ağlamıştım bir sözünle, hıçkırrak okumuştum şiirimi, herkesi ağlatmıştım ya hani... "Bababm benim ooooooo" diye bağırmıştım, bilmiyordu kimse seni çünkü. Benimle babası yok diye dalga geçenleri bile ağlarken görmüştüm ya hani.. hatırlıyorsun değil mi..
her kızın akş'ı demiştim ya babasıdır aslında..
sende benim aşkımdın bir zamanlar baba..
çok hayal etmişimdir yatmadan önce ;
"babam gelicek, bana masal okuyacak bu gece, saçlarımla oynayacak sonra, beni gezmeye götürecek.."
Sonra........
ağladığım için o sonraları hiç hatırlamıyorum baba.. dedim ya çok hayal ettim seni, seninle geçireceğim vakitleri..
hayallerle yaşamayı da öğrendim ben, bu yaşıma kadar, düşe kalka düşe kalka öğrendim ben..
küçükken "erkekleri öpme yasağım" vardı benim, öpemezdim kimseyi.. ne abimleri, ne dayımları. Dayak yerim diye korkudan küçük kuzenlerimi bile öpemezdim..
neden diye soruyorum hep anneme teyzeme ...
"sen küçükken babana aşıktın neredeyse kızım. Yollara bakardın hep, gelicek mi babam diye sorar dururdun .. sokağa cıktığında, yolun kenarına gecer otururdun, önünden gelen geçen bıyıklı, üstü başı toz halinde olan adamlara sarılırdın "baba gitme nolur özledim seni" diye... öperdin adamları, ne olduklarını şaşırırlardı.
Bazen kayblurdun ortalardan seni arardık hep.
Artık alışmışlardı, sen kucaklarında ağlayarak uyuduğun için, getirirlerdi eve seni hemen..
Bu yüzden annen korkardı seni kaçıracaklar diye, o yüzden dayak yerdin .." diye anlatırdı teyzem ..
Hatırlıyorum baba... yada hatırlamıyorum, hatırlamak istemiyorum..
Büyüdüm öyle böyle baba ...
Bak şimdi konuşmuyorum seninle, bir buçuk sene olacak ama .. ablamlardan duyduğum kadarıyla emekli olmuşsun, yanlızmışsın mışsın mışsınm falan filan ..
Her gün ki ağlamamı bana geri getirmeyecek bunlar.. her gün ya babam giderse ya ölürse ben ne yaparım diye, telefona elim gitsede, inatçı damarımı bilirsin, aramicam seni..
Küçüklüğümdeki baba sevgisini şimdi yaşayamayacağım için gerek yok bosver. ablamlar anlatıyorlarda, güzelmiş iste baba'yla büyümek..
Eve gelince kucağına atlamak, çikolataları annem kızsada onun kucağına oturup yemenin keyfi ayrı oluyormuş, duyduğuma göre işte ..
Bugün işe gelirken servisçim sordu,
"nasıldı 23 Nisan?
Tatil iyi geldi mi ? " diye..
Çok güzeldi dedim, oğlum diye büyüttüğüm kuzenimin gösterisine gittim, bolca fotoğraflarını cektim. Hani benim gibi olmasın, çocukluğundan resmi çok olsun diye..
Annesi ve babasıyla resimlerini çektim boooolllcaaa.. imrenmesin kimseye benim gibi diye..
Eğlendirdim onu, gelip evde oturmasın, benim gibi üzülmesin diye, yaşattım güzel bir gün biriciğime ..
Ben çok imrendim o el ele gelen "anne baba çocuklara" ..
Hep öğretmenlerim yakalarlardı beni, köşe bucak sokaklarda ağladığım zamanlarda, yakalanırdım işte ağlayarak evime giderdim öğrenmesinler diye .. hep imrenirdim , çocuklarını okuldan almaya gelen ailelere..
Hep kendim gittim okuluma, kendim geldim evime..
ben küçükken büyümüştüm aslında..
sayende ..
belki sorduğuna pişman oldu, belki de şimdi kendiside baba olmaya yaklaşmışken, dediği ilk şey, "ben yaşatmıcam bunu kızıma " oldu ..
ağlarken de "ağlama artık, bak şeker vericem sana, kandırık yapayım mı sana " dedi ve tıkıştırdı elime bir mendil ve bir şeker..
can kokar benim servisçi abim..
bu bendeki öğrenilmiş çaresizlik bu olsa gerek, 19 yıldır öğrendiğim bişeydi bu, aslında babamla büyüyemeyeceğim gerçeği..
ama şükür ki, annemde teyzemde yanımda. Bir anne bir baba onu gördüm, canımın içi teyzem.
Sana olan aşkım öldüğümde biter babacığım,
Ama sen beceremedin bir evlat daha yetiştiremedin, sevginle..
Hep demek istedim yanında, ama diyemedim işte baba sana ..
Bana bir masal anlat babacığım ?
