camın önüne bir kuş konar. baba oğluna sorar ' oğlum bu ne ? '
oğul cvp verir: ' karga '
aradan biraz zaman geçer, baba tekrar sorar ' oğlum bu ne ?'
çocuk cvp verir: ' karga '
baba çaydan derin bi fırt çekip yine sorar ' oğlum bu ne ?'
çocuk dellenip bağırır ' karga dedik ya be '
babası çayı sehpaya bırakıp, oğluna döner ve der ki;
- ya oğul, gördün mü? nasıl da bağırdın bana. oysa sen küçükken devamlı böyle sorular sorardın, her birine 10-15 defa cvp verirdim. bir kere bile kızmadım sana ama sen, ama sen daha 3. söyleyişde kızdın. inşallah evlatların sana kızmaz be oğul.
çocuk baya bi hislenir bu konuşmaya.. babasının yanaklarına ellerini koyup gözlerinin içine bakar ve duygu yüklü o cümleyi kurar;
- siktirtme felsefeni moruk .
( şaka tabi amk. entryi sıçmadan biteremem ben. çocuk hislenir ve özür diler. hikaye de öyle biter. akıllanır çocuk yani )
