dostoyevski'nin bir yufka yürekli'sindeki yufka yürekliye bu çağda kimsenin tahammül edebileceğini sanmıyorum. insanı hayretten hayrete düşüren bir tiplemedir. türünün son örneği bir insandır orada işlenen. deyim yerindeyse oradaki karakterin yufka yürekliliği bir açık kalmış bir yara gibi ağlar durur... ağlatır.
