kalp mi mantık mı deyip mantığı tercih edenlerin ve tüm duyguları ona sevgi dese de ayrılığı tercih edenlerin yaşadığı durumdur.
Çok sevmek bazen hiç anlamdır.
canını deli gibi yakan bir bencile verdiğin en güzel yıllar hayat bilançonun en büyük zararıdır.
ayrılık sonrası yaşadığın kabus gibi günler ileride doğruyu bulduğun gün yaşayacağın mutlu günlerin bedelidir.
sana hayat önce zoru ve kötüyü sunmuştur; adam gibi acı çekmiş, katlanmayı, sabretmeyi, umut etmeyi ve sonunda ağzının payını alarak hayal kırıklığını yıllarca yaşamayı öğrenmişsindir de aslında. şimdi sabretmeyi öğreten hayat yeni bir seviyeye yükseltmiştir seni daha net, daha açık görebilmeyi bildiğin, kolay inanmalardan vazgeçtiğin bu dönemde yine öğrendiğin sabrı sergileyerek doğruyu bekleyeceksindir.
denildiği gibi yeni, öylesine, saçma başlangıçlar yapıp bu acının üstünü kapatmak hatadır. acını iliklerine kadar yaşamalısındır ki ileride üstü aralandığında yeniden başa dönmeyesin..
sen hakettiğin hayatı hakettiğini verecek biriyle yaşayacaksındır. sadece bunun için kendini hazır hissetmelisindir, başkasının hayatını mahfederek toparlanmaya çalışmak yeni bir hayatın da içine etmek demektir! bunu yapmadan da kendi kabuğundan sıyrılmayı deneyeceksindir ve inan gün ( bir hafta, aylar ya da yıllar sonra) gelip aynaya baktığında eski sen gibi olmasa da olgunlaşmış sen ile yeniden başbaşa kalınca tüm bu olumsuzlukların bile seni bitiremediğini ve ne kadar güçlü olduğunu anlayacaksındır.
mutluluk değerini bilenindir.
emek hakeden içindir.
kimse değişmez, değişmeyecektir. onun değişmesini beklemek yerine seni mutlu edecek günleri beklemek daha rasyoneldir.
ve kimse deli gibi kapılsa da kimseye kendinden fazla değer vermemelidir.
bu yazdıklarım benim aldığım derstir. yaşayarak öğrenmek istemeyenler için de birer tavsiye...
nice mantıklı günlere...
