insanlar genellikle kendilerini yalnız hissettiklerinde, kötü hissettiklerinde gerçeklerini yazarlar, bir nevi itiraf etme saatidir yazmak. her seferinde bir kaybedişe yazılır yazılar ve belirli bir süre geçtikten sonra yazılar odak noktaları olan kişileri yada olayları aşıp duygulara dönüşürler, yani insanlar aslında duygularını yazarlar. yazmak güzel bir fotoğraf çekmektir, sanatsal bir fotoğraf gibidir, yazılan yazını edebi bir değeri olmasa bile çok değerlidir yazılan yazılar, çünkü her seferinde başka hiçbirine benzemeyecek olan bir duyguya yazılır yazılar, hep başka bir hissiyatı anlatırlar ve aynı olay yada kişi hakkında yazılmış yazılar bile zaman geçtikçe -yazılanlar farklı olsa bile- farklılaşırlar, duygular flulaşır çünkü. akabinde yazılmış olanları okuyanların ancak o duyguya yakın bir duyguya yakın birşey yaşamış bir insan -o da duyguyu hatırladığı kadarı ile- beğenir. kısacası yazmak dürüstlüktür.
