36.yalan sonrası yalan denilendir.belki mutlululuğun gerçek adresidir.
güneş doğuyordu ısıtmaya basladı camlardan kırılarak üzerine düşen ışınları bedenini.üzerinde garip bir mutluluk vardı.nedensiz mutlu hissediyordu kendini.mutsuz olması için bin tane keder bin tane dert bin bir tane hüzün yuva kurmuşken nerden çıktı ki gereksiz mutluluk.son günlerde bunu hakedecek birşeyler yapmış olmalıydı.düşündü durdu bulamadı.
hiç ses yoktu ne annesi namaza kalkmıştı ne kardeşi işe gitmek için hazırlanıyordu.daha çok erken diye geçirdi içinden.sağıma döneyim dedi üşendi,gözlerini açmak istedi vazgeçti.sanki mutluluğu gözlerini açınca uçup gidecek gibi hissetti.keyfini süreyim dedi. uzun süredir kıpırmadan yatıyordu sessizlik her yanını sarmış ve gözlerinin hemen önünde ışığı hissediyordu.hava bu gün güzel olacak yeşil montumu giymeyeyim diye düşündü.kalkıp her zamanki gibi iştahsız bir dilim ekmek yarım bardak çayla kahvaltısını yapacak.evde çok kalmayacak metroya binip gidecekti.sonra bir sinema yapar iki bira içer geri gelirim dedi.metroda okuduğu kitabını unutmamalıydı.
hala kimse uyanmamıştı evde hiç bir hareket belirtisi yoktu.çok erken uyanmışım diye geçirdi içinden.uzun süredir sabahlara kadar oturup öğleden sonra kalkmaya alışmıştı.ama dün sanki çok bitkin isteksiz bir gün geçirmişti.kolunu oynatacak hali yoktu.sadece uyumak istemiş annesinin yaptığı kahveyi bile isteksizce sadece içmek zorunda olduğunu düşündüğü için içmiş ve hemen yatağına uzanmıştı.başını biraz fazla geriye attığını düşünüp yastığını düzelttiğini hatırlıyordu.son hatırladığıda oydu zaten.
ondan sonrasını hatırlamıyordu.deliksiz müthiş bir uyku çekmişti.bununda etkisi var bu sabahki mutlulukta dedi kendi kendine.artık gözlerini açmalıydı.uzun süredir erken kalkmıyorum.bu sabah kalkayım sabahın kokusunu çekeyim içime dedi.güzel bir yürüyeyim bir iki gazete alayım ondan sonra dönüp aylar sonra ilk defa sağlam bir kahvaltı yapayım ailemle dedi.
kalkmak istiyor ama bir şey onu yatağa geri çekiyordu sanki.neden mutluluk varken bitkinim ki dedi.içime bu kadar mutluluk dolduran tanrı gücümümü aldı benden diye geçirdi ve salakça düşüncesi için güldü kendine.
bir kaç kez kalkmayı denedi sessizliğin içinde doğrulmak istedi.yok olmuyordu.üzerinde anlayamadığı bir direnç vardı kalkmasını istemeyen.gözlerini bile açamıyordu.son bir direnç gösterdi ve kendini yukarı doğru itti....
sonra ne mi oldu,
başını sert bir tahtaya çarptı önce.gözlerinde ki ışık yerini karanlıklara bıraktı.sımsıkı kundaklandığını hissetti.bu yüzden hareket edemediğini anladı.ve kalkmaya çalışırken başını vurduğu tahtanın anlamını çözdü.
