ozamanlar ilköğretime gidiyordum.türkçe öğretmenimiz 23 nisan için andımızı stad da okuyacak öğrenci seçmek için bizim sınıfa gelmişti.kimler katılmak ister dediğinde mal gibi parmak kaldırmıştım * benle beraber 3,4 kişi daha kaldırdı. hoca bize okutturuyordu sesi güzel olanı seçiyordu.bende okudum senin sesinde güzel diyerek sınıftan özge diye bir kızla beni seçti ve müdürün odasına götürdü.
sınıf sınıf gezerek topladığı öğrenciler ordaydı. toplamda 12 kişi felan vardı. 2 kişi seçilecek dedi. sıra bana geldiğinde gözlerimi kapayım okumuştum. müdür bana bakarak bu çocuk kesin birde kız seçelim demişti.*bi tanede kız seçti türkçe hocamız bizi şöyle şöyle okuyarak hazırlanın bu hafta okulda andımızı sıra ile siz söyleyeceksiniz demişti.bende eve gittiğim gibi çalıştım.
andımızı okuma sırası bana geldi, günlerden salı idi.çağırdılar beni o kadar milletin karşısına.karşımda 1000 kişiyi görünce beni bir heyecan sardı.o an herşeyi unuttum. müdür yardımcısının neyi bekliyorsun hadi başlasana diyene kadar etrafa bakıyordum.daha ilk hatayı yapmıştım ben günaydın demeden türküm... diye döktürmeye başladım.m.yardımcısı tekrar uyardı baştan başla günaydın de diye.*.başa aldım tekrardan okuyorum bu sefer iyi gidiyordi ki ben and içerim yerine yemin ederim diyene kadar. karşımda duran 1000 kişi andımızı okumayı bırakıp gülmeye başlamıştı. 1.,2. sınıflar bile gülüyordu. çok utanmıştım amk. m.yardımcısı en sonunda siktir git dercesine yerine geç sen demişti. kafamı önüme eğip yerime geçmiştim. sınıfa vardığımızda da tuvalete gidiyorum ben diyerek çantamı da aldım eve gittim.1 hafta hasta numarası yaparak okula gitmemiştim.
