birazdan üstteki entry'i baz alan sikimsonik bir hikaye anlatacak da olsa, aslında üstteki entry'i değil genel bir durumu anlatacak olan yazardır. girizgaha gel..
--vakti evvel, insanların mutlu mesut yaşadığı bir ülkeye hükmeden, adil, hoşgörülü bir hükümdar varmış. insanların sevip saydığı bu kral tüm vaktini dünyayı bulduğundan daha iyi bırakmak için vakfedermiş.sonra bir gün ülkede su sıkıntısı baş göstermiş. ekinler kuruyor, insanlar ve hayvanlar susuzluktan ölümcül hastalıklara gark oluyorlarmış. danışmanlarından birisinin önerisiyle yakın vadilerden birindeki su kaynağını şehre getirmeye hükmetmiş kral. bu iş için kendi oğlu da dahil 60 kişiyi bol erzak ve suyla vadiye yollamış.
bu sırada saray sarnıcında kendi güvenliği için tutulan suyun büyük bir kısmını halka dağıttırmış. aradan geçen bir haftanın sonunda vadideki su yatağı şehrin yakınına kaydırılmış, şehir kurtulmuş.
halk artık bu yeni ve gür suyu içiyor, mutlu mesut yaşamlarına devam ediyorlarmış. kral ise, yine güvenliği için kendi sarnıcındaki suyu içmek zorundaymış. zamanla halk arasında bir hastalık peyda olup tüm kenti sarmış. insanlar hastalığın etkisi ile deliriyor, abuk subuk konuşup, benliklerine yakışmayacak davranışlara giriyorlarmış. hastalık saraya kadar yayılmasına rağmen kral'a bulaşmamış. getirilen yeni su tüm krallığı yıkan bu hastalığı taşıyormuş.
halkın ve sarayın tamamı bu garip hale geldikten sonra krallarına iftira atmaya başlamışlar. halka göre kral, delirmek üzere olan ölümcül bir hastaymış. bu iddia ile kralın deliren oğlunu kandırıp adil hükümdarı delilik suçundan zindana atmışlar. çünkü kral, deliler ülkesindeki tek akıllıymış.--
odur ki kişi istikametinden şüphe ederse, kendini sevmeyenlere bakmalı. sizi sevmeyen kişilerin insanlığa faydası yoksa istikametiniz doğru demektir.
