bir adamla 6 sene envayi çeşit yerde envayi çeşit şey yedim içtim, bir kerede hesap mevzu olmadı. ben cüzdanımı çıkarınca o allah'ın adını verdim" demedi, ben ona elini cebine atınca "aaa dur ben ödeyeceğim" demedi.
paramız olmadığında bankta oturup muhabbet ettik, paramız olduğunda lüks yerlere de gittik. ben okurken o benim yanıma gelir cebinden yer içerdi, ben onun yanına gider cebimden yer içerdim. içtiğimiz çayı hangimiz ödemişiz hatırlamıyorum bile.
bence sorun sizde. paran yoksa, yettiği yere git, hiç yoksa otur sahilde bankete, muhabbet sohbet. ya da gidin için çayları yazdırın hesabıma ben ödeyeyim. valla bak yeter ki sevin, sevilin ayrılmayın.
isyağğğğğnnnnnn!
* bir insan sevdiceğiyle yediği içtiğinin adisyonunu bu kadar düşünür mü arkadaş?
