korku filmi izlemek değil, sonrasındaki süreçte sağlam kalmak esas olan. tu sörvayv diyor ya siz.. ondan.
mesela ben şimdi filmdeki yaşlı rahibeyi sayısız çekiç darbesiyle öldüren küçük kızı gördükten sonra "ya bu durum gerçek olursa nasıl davranmak gerekir?" "ben olsam kızı orada döverek etkisiz hale getirir sonra çekici de alır polise götürürüm" "lan yok sonra çekice parmak izim bulaşır kız da der ki 'o öldürdü ben bir lokma kızım koskoca rahibeyi nasıl öldüriim... yok artık.. film mi çekiyoz' der. ispatlayamam. "en iyisi çekice dokunmiim kızın ellerini bağliim" "ama yok lan kızı sonra yaşı küçük olduğu için 4 yıl sonra salarlar kız da bana dadanır.. filmin ikincisini benle çeker.. allah korusun" "of ama o kadıncağız bırakılır mı öyle.. lanet girsin insanlığa" tarzı bir düşünce silsilesiyle dans ediyorum uzun süre.
filmin süresi iki saat. benim filmle hesaplaşmam en az iki gün. sıkıntı.
yok öbüründe kadını merdivenden iterler iki gün bizim apartmandaki trabzanları düşünürüm.
öbürü yanarak ölür ben su yetiştirememenin azabıyla kalırım. vesaire.
