ne kadar zordur bir insanin kendini affedebilmesi. hele de ortada bir suc yok ise eger. baskalarina gosterdigi anlayisin cok az bir miktarini bir kez olsun gosterebilse keendine, bir kez olsun "masumsun" diyebilse kendisine, hicbir sorun yasanmayacaktir belki de. berrat edecektir icsel mahkemelerinde.
mubasiri, sanigi, tanigi, hakimi... her seyi tek kisilik olan bu mahmekemede kolay degildir kendini affedebilmek.
hem sosyal yonunu hem de dini yonunu dusundugunde bir olayin, isin icinden cikilmazligi ile yuzlesildiginde karar ani gelir:
"ben masumum" deyip de gercekten kendini affedebiliyorsa bir insan, gercekten masumdur.
kendisi dahil, herkesi ve her seyi affedebiliyorsa eger, verdigi bu sans kendisine verilmistir
