kendilerinden olmayanların yaşama amacının olmadığını duyurmaktır. allahları bile zaten kuran'da kafirleri bunlara ibret olsun diye yarattığını, bütün evreni peygamberlerinin yüzü suyu hürmetine var ettiğini ve bu yaşamın boş, geçici bir deney yeri olduğunu duyurduğu için iman sahiplerinin yaşama amacı yoktur; otobüs bekler gibi öteki dünyaya göçmeyi bir erdem bellemişlerdir.
"yayabildiğin kadar islamı yay" gazını alarak "cihan" diye akdeniz havzasında roma imparatorluğunun artıkları ile idare edebilmiş bir medeniyet yaratmaktan başka bir yayma hadiseleri olmamış, o medeniyetlerinin gazı da beşyüz sene evvel alınmaya başlanmış, gavur okyanusları aşarken bunlar "boş bu işler" diye yorum yapıp oldukları yerde yayılmayı tercih etmişlerdir. aynı savsaklama işini bugün bilimsel gelişmeler karşısında da başarı ile uygulamakta bir sakınca görmemektedirler. bol bol çocuk yaparak nüfus şişirmeyi islam'ın yayılması olarak pazarlamakla da ayrıca gurur duyarlar. islami usüllere göre düğün, sünnet törenleri olsun, şeker kadayıf yiyelim, oruç tutalım, namaz kılalım, yine gavurun icatları ile ezan okutup "bak şu atomun mucizelerine" diye boş boş sayıklayalım, kendi kendimize hayatı cehennem edelim -ki cennetin tadı çıksın-, birbirimizin elini eteğini öpüp vücut kıllarımıza manalı şekiller verelim gibisinden yüksek amaçlı hayatlar tüketmektedirler.
politik idealleri de yaşama amaçlarının yansımasıdır: bedavadan zengin olalım, olamazsak sağı solu patlatalım. patlatamazsak sağlık olsun, allah zaten bu kafirlerin belasını öteki dünyada verir... ama başkalarının yaşama amacı yok, vallahi yok!
