bugün küçükken aşağılık, yalancı bi adam olduğum aklıma geldi. güldüm sonra.
ilkokul 3. sınıftayım, sınıf öğretmenimiz sağ olsun ders sırasında, hala bir araya gelir iki lafın belini kırarız bazen, sınıfta kimin arabası var el kaldırsın diye sormuştu, hemen el kaldırdım, ne arabası fakiriz bildiğin, bahçedeki semiz otlarıyla karnımızı doyuruyoruz, ama yanlış olmasın bahçe işleri için el arabamız vardı doğru..
sıradan soruyor arabaların markasını öğrencilere: şahin, hacı murat, anadol diye gidiyorlar, sıra bana geldiğinde, "bizde rover var öğretmenim" dedim, o dönemin çocukları bilirler, şu kadar sana yağ pakedini yolla,rover kazanma şansını yakala gibi absurd sloganları vardı reklamların.
roverı duyan öğretmende şaşkın bi ifade belirdi.
yalanların er yada geç ortaya çıkacağını o zamanlar bilmiyordum.
-senin yalanını sikeyim çocuk- hoca ne sorsa parmak kaldırıyorum, siki olan parmak kaldırsın, babasının ehliyeti olan parmak kaldırsın, annesinin ehliyeti olan parmak kaldırsın, bi tek ben el kaldırınca hoca ismimi tahtaya yazdı, götüm tavan yaptı amk. annem bisiklet bile süremezdi sorsan, sikeyim işte o zamanlar sınıfta bi afete vurgundum, hep ondan bu yalancılıklar.
ertesi hafta veli toplantısı yaptı öğretmen, sınıfta parmakla gösterilen öğrencilerden biriydim çalışkanlık konusunda, her toplantıya annemi gururla yollardım tabii ki.
bizim roverın üstüne hararetli bi konuşma yaşanmış, annemle öğretmen arasında.
öğretmen maddi açıdan durumumuzun gayet iyi olduğunu, yürüyüş mesafesinde okulun bana çok uzak olduğunu, evimize yakın olan eğitimi de gayet yüksek olan özel bi okula kayıt ettirilmemi söylemiş bunun üzerine "aman hocam ne iyisi biz işçiyiz, katkı payını zor ödüyoruz" demiş annem. Öğretmen de hayretle "ama Rover marka arabanız var"demiş
"ah hocam reklamlardan görmüştür" dedikten sonra utanmış annem.
eve gelince bi güzel terlik yemiştim valideden.
Bu kadarla bitse iyi;
ertesi gün dersin ortasında öğretmenimiz dışarı aldı beni.
roverımız olmadığını, fakir olduğumuzu öğrendiğini, yalancılığın küçük yaşta başladığını, bir gün elbet ortaya çıkacağını" söyledi.
ağzımı açamadım, açsamda ne diycektim ki, başımı öne eğdim.
yalan söylediğim için yıllar önce kendimden utanmıştım, bir daha da yalan yüzünden utandığımı gören olmadı.
günlük sen küçükken yalan söylermiydin bilmiyorum ama bugünün büyük yalancıları küçükken de yalan söylüyorlardı bence.
